Ödenir Hakkın

Köşemize çekilmişiz, çalar gesi bağı
Fakat hala sığamıyoz galaksiniz dar kesim
İkimiz de hâk’tan yedik dayak, nesi var ?
Şakar ile uçuyoruz uzaya bi sal bizi

Sen küstükçe sana küfürdür hayat, nasıl etmesin
Bunalımda kördüğüm ayıklanmaz depresif
Ben düştükçe kalan umudum ayaklanıp seslenir
Kulağımda öptüğüm ayakların sesleri

Karışmayın özelime kardo
Bizim düzenimiz senin düzenine argo
İttirdikçe hayat gelir üzerine daha çok
Birgün gelip elbet biz de düzelicez rambo

Git bak; kaçınanı eziliyo daha çok
Sen bi sal gerisini beceriyolar (hop)
Kovulduğum bilmiyorum bu kaçıncı köy
Neyse, daha sonra dövüşürüz; adios panços

Ve birgün ansızın ödenir hakkın
Depderin karanlık, defterin kapanmış
Ben kavruldum mahvoldum dipdiri yandım
Sen de bir ah aldın, (ah) dön geri yanarsın

(Emre Şakar verse)
Asabi bakma bana,
Bilsem, ölsem hatırlamam.
Hadi sil, öldüm ama
Bir kere olsun inan bana.

Nefesim mağarada
Döndüm yine bir marabaya.
Ama sen öldüm sanma,
Cehennemlerde yandım sanma.

Kalbindeki kalbin sanma,
Dilindeki nefreti kendin sanma.
Boğazında viran hep farza,
Kan kusar gibi nefret yazma.

Yarınlar olmasa, yanımda durmasan;
Kahrımdan ölsem bile, niyaz edip durmasam.
Sağ elin verdiğini sol elin duymasa,
Günahların bedelini katiller sormasa…

Ve birgün ansızın ödenir hakkın
Depderin karanlık, defterin kapanmış
Ben kavruldum mahvoldum dipdiri yandım
Sen de bir ah aldın, (ah) dön geri yanarsın