Hain Olmamalıydın

Onların iyi niyeti öldüğünden; yere düşen hep benim postum oldu…
Ve ben, gerçek yüzleri gördüğümden beri; alkol ve türevleri dostum oldu !

Bi’ yolunu bulamadım bir türlü, her nefeste nefretimi öksürdüm…
Kader üzerime yalnızlığı dökmüştü, farz kılınmış sanki bana öksüzlük…

Sanki rüya, rüya herşey…
“Hasret” demişken sen;
Seni özlemem için iki adım yeterdi, hain olmamalıydın…
Sana “dünyam, dünyam” derken bunu kastetmedim ben;
Senin de onun gibi binbir türlü halin olmamalıydı…

Kederimin ellerinden, sevincimin gözlerinden, tutamadığın sözlerinden öpüyorum… (öpüyorum)
Kederimin ellerinden, sevincimin gözlerinden, tutamadığın sözlerinden öpüyorum…(öpüyorum)

Nasıl idrak etsin yarım aklım böyle birşeyi ?
Sana borçlu garip gönlüm; 24 yıl, bin şiir !
Aldığım nefesim oldun, her koşulda herşeyim…
Engellemez aramızda olsaydı da bin şehir !

Dayanılmaz güzellikte gülüyorken gözlerin,
İtinayla kopmamak hiç senden; bana farzdır !
Ve lâl olmuşum tek bakışta, titriyorken dizlerim,
Alıp başım gitmek; artık ölümlerden farksız !